Sporda Çocuklara Yönelik Cinsel İstismar

Cinsel istismara uğrayan 3 çocuktan 1’i durumu hiç kimseyle paylaşmıyor. Avrupa’da 5 çocuktan yaklaşık 1’i cinsel istismara maruz kalıyor ve istismarcıların %80’i çocuğun güven çemberindeki kişilerden oluşuyor.
Spor yapılan ortamlar da doğası gereği temasa müsait alanlar olduğundan dolayı korunmasız alanlar olarak görülmekte ve bu da çocuklar için istismara açık yerleri oluşturmaktadır.
Buna bağlı olarak bu ortamlarda;

-Fiziksel İstismar,
-Cinsel İstismar,
-Duygusal İstismar,
-İhmal gibi durumlarda yaşanmaktadır.
Dünya Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin temelini oluşturan dört temel ilke (ayrım gözetmeme, çocuğun yaşama ve gelişme hakkı, çocuğun katılım hakkı ve çocuğun yüksek yararı) Spor Kamuoyu’nda da gözetilmeli ve bu konuya ilişkin duyarlılık oluşturulmalıdır.
Çocuklarımız, kendilerini daha güvende hissedecekleri ve kendilerine uygun ortamlarda spor yapabilecekleri ve oyun oynayabilecekleri alanlar oluşturulmasına katkı sunabilmeli, spor yapmaya yönelik politika ve programların planlanması, uygulanması ve değerlendirilmesi sürecine dahil edilerek kendilerine imkan tanınmalıdır.
Sporla ilgili bütün örgüt ve organizasyonlarda, çocuğun fiziksel, sosyal, duygusal, kültürel, ekonomik ve etnik olmak üzere tüm yönlerden korunmalı, spor organizasyonlarında yer alan tüm unsurlar eğitilmeli ve bilinçlendirilmelidir.
Sporda cinsel istismarı önlemek için çocukların savunmasızlığını artıran faktörleri iyi anlaşılmalı ve ayrımcılık, fiziksel ve duygusal şiddete ve cinsel davranışa tolerans gösterilmemelidir.
Dengesiz güç ilişkileri, otoriter liderlik, ödüllendirme sistemi, güce ve bağımlılığa dayalı ilişkiler çocukları yetişkinlere karşı savunmasız kılar.
Fiziksel temasın olması, soyunma odalarının, kısıtlı alanların yetişkinlerle paylaşılması çocukların cinsel istismara maruz bırakılmasına zemin hazırlamaktadır.
Çocukların maruz kaldıkları cinsel saldırı sonucu konuşamamasını anlayabilmek oldukça önemli. Korku, utanma ve suçluluk duygusu kendilerine yapılan suistimali kabul etmemeleriyle sonuçlanabiliyor.
Sporun sevgisi, akran baskısı, cinsel tabular, antrenör ve yöneticilere duyulan hayranlık çocukların derin bir sessizliğe bürünmesine neden olan unsurlar.
Bu konuda hiçbir şey yapılmaması halinde istismar yıllarca sürecek ve istismara uğrayan çocuk sayısı artacaktır.
Sporda çocuk istismarının önlenmesi için, “Çocuk Koruma Standartları” çerçevesinde ‘Sporda Çocuk Koruma Programı’ uygulamaya alınmalı ve devreye sokulmalıdır.